De verschijning van Roger

Het was donderdagavond (14/04/11) iets voor 21 u dat ik besliste om na een lange werkdag in de zetel te ploffen. Op een doordeweekse donderdagavond vind ik niet echt mijn gading op tv, tot ik al zappend op VT4 terechtkwam.

Het actualiteitenprogramma ‘Vlaanderen Vandaag’ bleek op volle toeren te draaien. Dirk Tieleman, het nieuwsanker, bleek als van ouds op dreef. De journalistieke adrenaline gutste als een tsunami door zijn lichaam, voor dit soort avonden besliste hij om niet met pensioen te gaan maar om professioneel actief te blijven.  Marc Geenen, gerespecteerd journalist, had voor VT4 namelijk een exclusief interview met Roger Vangheluwe, de ex-bisschop van Brugge. Aan de vooravond van de ‘goede week’ leek het voor Vangheluwe het geschikte moment om terug, voor even, op de voorgrond te treden.  Laat ons hopen dat hij zicht niet geïnspireerd heeft op de gebeurtenissen van Palmzondag (nu zondag) en dat hij niet de hoop heeft dat hij na dit interview een ‘Hossana ‘ mag verwachten.

De vraag die we ons al weken stelden, ‘Waar zit Roger?’, kreeg al zeer snel een antwoord: ‘Live vanuit Frankrijk’. Helemaal dus niet zover weg, voldoende dicht om de actualiteit in Vlaanderen van nabij te kunnen volgen.

Natuurlijk werd het interview een teleurstelling!  Roger Vangheluwe bleek zich af te vragen waar iedereen zich zo druk om maakte. ‘Het was maar een spelletje’, ‘Het was geen brute seks’, …. het was eigenlijk maar een futiliteit, een bagatelle als we Roger mogen geloven.  Hij was ook verbaasd dat iedereen zich alleen maar de slechte dingen over hem leek te herinneren, ‘ in de vijfentwintig jaar dat hij Bisschop van Brugge was, had hij toch ook heel wat goede dingen verwezenlijkt’. Dat mochten we toch niet vergeten !

De grijns van een slim mens

Wie niet alleen naar zijn woorden luisterde, lette ook op zijn non-verbale communicatie. De grijns op zijn aangezicht zorgde voor nog meer afschuw. Roger Vangheluwe is geen dom mens, hij is theoloog en wiskundige, dat mogen we allerminst vergeten. Wanneer hij tijdens het interview in de hoek werd gedrumd wende hij zijn blik zoveel mogelijk van de interviewer af. Maar wanneer hij de mogelijkheid zag om zichzelf in een positief daglicht te plaatsen, dan greep hij die kans en verscheen een grijns op zijn gezicht.

Het interview heeft op veel mensen een diepe indruk nagelaten. Wat mij is bijgebleven is enerzijds de banalisering van de gebeurtenissen. ‘Het leek allemaal niet zo erg’ prevelde de voormalig bisschop. Wat me nog meer is bijgebleven, de hunker naar macht en erkenning. Decennialang werd hij in Brugge gewaardeerd omwille van zijn ambt en zijn persoonlijkheid (wisten we toen maar beter!). Hij stond zelfs mee op het startpodium van de Ronde van Vlaanderen, de bisschop van Brugge te midden alle wielervedetten. Hij genoot toen zichtbaar van de aandacht, hij vond dat wel fijn, dat zag je zo.
Die naar aandacht snakkende Roger Vangheluwe zagen we gisteren opnieuw terug. Hij is helemaal niet van plan om de laïcisering aan te vragen, hij is en blijft priester, voor de rest van zijn leven. Bovendien krijgt hij steun van héél wat mensen, bekenden en vreemden. Mensen die hem willen opvangen, mensen die hem om raad vragen. Daar trekt hij zich heel hard aan op, het lijkt wel of hij denk dat zij alleen hem begrijpen en dat alle andere mensen hem willen zwart maken.

Of dit zijn laatste interview was ? ‘Ja’, zei hij, ‘toch totdat Rome een straf had uitgesproken’. Zijn woorden waren nog niet koud of hij ging zijn verhaal nog even overdoen bij VTM. Of dit zijn laatste interview was, we mogen het hopen. Hij heeft ‘zijn’ verhaal kunnen doen, ‘zijn’ waarheid kunnen verkondigen. De wonde is nog maar eens opengetrokken, we zijn nu wel zeker dat er geen beterschap meer zal komen, daarvoor is Roger (nog) teveel bezig met zichzelf ….